Makary Winkowski

Każda osoba wyraża i odbiera miłość w inny sposób. Dr Gary Chapman, autor książki „Pięć języków miłości”, zidentyfikował pięć głównych sposobów, w jakie ludzie wolą wyrażać i otrzymywać miłość. Zrozumienie swojego języka miłości i języka miłości partnera może znacznie poprawić związek, czyniąc go silniejszym i bardziej harmonijnym.

Pięć języków miłości to
Słowa afirmacji

Osoby, dla których słowa afirmacji są ważne, lubią otrzymywać komplementy, słowa zachęty i podziękowania. Ważne są dla nich szczere stwierdzenia, które potwierdzają ich wartość i wartość. Proste „Kocham cię”, „Wyglądasz niesamowicie” lub „Dziękuję za wszystko, co robisz” może znaczyć dla nich znacznie więcej niż jakikolwiek materialny prezent.

Przykłady wyrazów:

Listy i notatki wyrażające uczucia.
Częste komplementy i podziękowania.
Pocieszające słowa w trudnych chwilach.
Jakość czasu

Osoby posługujące się tym językiem miłości cenią sobie wspólnie spędzony czas. Liczy się nie tylko ilość, ale także jakość tych chwil. Może to być czas spędzony razem, z uwagą na siebie nawzajem, bez rozpraszania uwagi.

Strony: 1 2 3

Porównywanie się do innych jest naturalną częścią ludzkiego zachowania, ale gdy staje się ciągłe, może prowadzić do niskiej samooceny, niepokoju i depresji. W dzisiejszym świecie mediów społecznościowych i stale rosnących standardów sukcesu, wielu z nas często wpada w pułapkę porównań. Istnieją jednak sposoby na uwolnienie się od tego destrukcyjnego nawyku i rozpoczęcie bardziej satysfakcjonującego i znaczącego życia.

Zrozumienie przyczyn
Zanim zaczniemy zwalczać nawyk porównywania się do innych, ważne jest, aby zrozumieć, dlaczego to robimy:

Nauka społeczna. Od dzieciństwa jesteśmy uczeni porównywania się do innych poprzez szkołę, sport, oczekiwania rodziny i interakcje społeczne.

Poszukiwanie tożsamości. Porównywanie się pomaga nam zrozumieć, kim jesteśmy i znaleźć swoje miejsce w świecie.

Dążenie do doskonałości. Często porównujemy się z innymi, którzy naszym zdaniem odnoszą większe sukcesy, aby zmotywować się do rozwoju.

Niebezpieczeństwa związane z ciągłym porównywaniem się
Ciągłe porównywanie się z innymi może prowadzić do wielu negatywnych konsekwencji:

Obniżona samoocena. Kiedy nieustannie skupiamy się na tym, co inni mają, a czego my nie mamy, zaczynamy czuć, że nie jesteśmy wystarczająco dobrzy.

Strony: 1 2

Definicja i historia
Syndrom sztokholmski to zjawisko psychologiczne, w którym ofiara schwytania, przemocy lub przymusu zaczyna odczuwać współczucie, sympatię, a nawet miłość do swojego agresora. Termin ten powstał po incydencie w Sztokholmie w sierpniu 1973 roku, kiedy przestępcy zajęli bank i przetrzymywali zakładników przez sześć dni. Ku zaskoczeniu opinii publicznej i psychologów, uwolnieni zakładnicy zaczęli bronić swoich porywaczy, a nawet odmówili składania zeznań przeciwko nim.

Mechanizmy psychologiczne
Syndrom sztokholmski tłumaczy się kilkoma mechanizmami psychologicznymi:

Przetrwanie poprzez współpracę. Ofiary często próbują wyciągnąć rękę i zbudować relację z agresorem, aby zwiększyć swoje szanse na przetrwanie. Może to obejmować próby okazania zrozumienia i współczucia.

Dysonans poznawczy. W obliczu niemożności zmiany sytuacji ofiary zaczynają zmieniać swoje postrzeganie, aby zmniejszyć wewnętrzny konflikt i stres. Mogą przekonać siebie, że agresor nie jest taki zły, a nawet zacząć usprawiedliwiać swoje działania.

Strony: 1 2 3

Dlaczego żyjemy czekając na cud?

Syndrom odkładania życia na później występuje z kilku powodów:

Rodzicielstwo i postawy rodzinne. Jeśli dziecko słyszy zwroty takie jak „Będziesz oglądać kreskówki w weekend”, „Dorośniesz – wtedy będziesz ustalać własne zasady”, „Nie kupimy tego teraz, damy ci to na urodziny”, przyzwyczaja się do myśli, że jego życzenia są spełniane w wyjątkowych przypadkach. Kształtuje to nawyk cierpliwego oczekiwania na „wyjątkowy moment”.

Niska samoocena. Ludzie z niską samooceną często wątpią, że zasługują na „lepsze życie”.

Ograniczone myślenie. Niektórzy uważają, że satysfakcjonujące życie jest niemożliwe z powodu ciągłych przeszkód i jest to rzekomo uczciwa cena za przyszłe przyjemności. Takie myślenie powoduje, że jutrzejsze „szczęście” zamienia się w dzisiejszą „bezradość”.

Perfekcjonizm. Dążenie do doskonałości powoduje dewaluację pośrednich osiągnięć i strach, że wynik nie będzie doskonały. Prowadzi to do zwlekania i odkładania marzeń na później.

Strony: 1 2